Pakatan Rakyat tetap dengan misi bersama mereka untuk mara ke Putrajaya pada Pilihanraya Umum ke 13 tetapi yang kelihatan kurang ghairah ialah DAP.
Walaupun menguasai 29 kerusi Dewan Rakyat sekaligus komponen terbesar dalam Pakatan Rakyat, PKR nampaknya paling ghairah kerana Ketua Umumnya, Datuk Seri Anwar Ibrahim masih tidak lemah semangat untuk mencapai cita-citanya.
Sungguhpun PKR hanya tinggal 24 kerusi dalam Dewan Rakyat, Anwar Ibrahim tidak pula kehilangan kedudukannya sebagai Ketua Pembangkang.
Ianya semata-mata diatas belas ehsan DAP yang sepatutnya mendapat jawatan itu sebagai komponen terbesar.
Secara langsung, DAP yang membenarkan Anwar Ibrahim terus kekal dengan jawatan itu, seakan turut juga selesa dengan Ahli Parlimen Permatang Pauh itu sebagai bakal Perdana Menteri sekiranya Pakatan Rakyat berjaya melangkah ke Putrajaya.
Di antara tiga parti dalam Pakatan Rakyat, sikap tidak ghairah dan sepi DAP membincang secara serius kemungkinan Pakatan akan menubuhkan kerajaan Pusat selepas PRU 13 menimbulkan berbagai tandatanya.
Malah kenyataan Anwar Ibrahim bahawa wakil DAP akan mengisi jawatan Timbalan Perdana Menteri juga dilihat tidak meransang sambutan pemimpin dan ahli parti itu.
Sebaliknya, yang ghairah sangat ialah PKR dan PAS. Umpamanya, Zaid Ibrahim telahpun menyarankan Pakatan segera mengumumkan kabinet bayangannya sendiri supaya dapat lebih meyakinkan pengundi bahawa Pakatan serius dan berkemampuan menubuhkan sebuah kerajaan alternatif.
PAS pula mengisytiharkan pelan tindakannya untuk menawan 60 kerusi parlimen dalam PRU 13 sebagai langkahnya kearah Putrajaya.
Gesaan Zaid sangat menarik kerana menjelangnya September 16, dua tahun , iaitu ketika Zaid masih berada dalam kabinet BN, saya juga acapkali mengesyorkan agar Pakatan Rakyat mengisytiharkan barisan kabinet bayangannya.
Namun, seluruh tumpuan ketika itu hanyalah kepada soal Anwar hendak mengambilalih pemerintahan negara pada tarikh tersebut.
Ianya seolah-olah tidak perlu difikirkan segala soal bersabit perkongsian kuasa dalam Pakatan Rakyat.
Malah, sehingga hari ini masih belum jelas seolah-olah perkara itu akan diselesaikan sebaik sahaja Anwar duduk di atas kerusi Perdana Menteri.
Soal perkongsian kuasa ataupun pembahagian kedudukan dalam kerajaan adalah soal amat penting kerana perasaan tidakpuashati seperti berlaku di Perak serta Pulau Pinang akhirnya membawa kepada penghijrahan keluar wakil-wakil rakyat PKR dan DAP dari parti mereka.
Sekarang Zaid pula membangkitkan soal ini. Anwar pula sudah menyatakan DAP akan mengisi satu jawatan Timbalan Perdana Menteri tapi pemimpin tertinggi PAS dalam reaksinya menyatakan tidak tahu menahu satu jawatan yang sama akan diisi pula oleh wakil PAS.
Bagaimanapun, soal pembahagian portfolio Kabinet masih dalam kesamaran. Siapakah yang akan memegang jawatan Menteri Kewangan, umpamanya? Bagaimana dengan jawatan Menteri Dalam Negeri atau Menteri Pertahanan?
Adakah PKR akan ikut cara Barisan Nasional dengan UMNO memegang jawatan-jawatan terpenting, iaitu suatu keadaan yang telah bermula selepas PRU 1969. Apa pula kehendak DAP? Mahukah DAP menjadi seakan MCA dengan memegang hanya jawatan Menteri Pengangkutan, Menteri Kesihatan dan Menteri Pelancongan?
Tentunya Tony Pua yang memainkan peranan penting di kalangan rakan-rakannya dalam DAP untuk menghuraikan isu-isu ekonomi dan kewangan tidak akan pula senang kiranya diketepikan dari jawatan Menteri Kewangan.
Reaksi PAS sebaliknya lebih agresif. Semasa Muktamarnya baru-baru ini, sebuah Pelan Tindakan dihuraikan dengan hasrat untuk menambahkan bilangan kerusi dalam Dewan Rakyat yang ketika ini berjumlah 23 sahaja kepada 60 kerusi pada PRU 13.
Malah Hadi Awang selaku Presiden PAS menyatakan “Cita-cita PAS bersama Pakatan Rakyat untuk ke Putrajaya sebagai satu mimpi soleh.” Mungkin ianya “mimpi soleh” untuk PAS tetapi mampukah DAP pula menerima “bermimpi soleh” ini.
Apakah jaminan penubuhan Dewan Himpunan Penyokong PAS (DHPP) tidak menganggu mimpi-mimpi DAP dan PKR kerana kedua-dua parti rakan PAS itu sudahpun mempunyai keahlian dan ramai penyokong kalangan bukan-Muslim.
“Mimpi soleh” PAS untuk melangkah ke Putrajaya merupakan perubahan matlamat yang ketara bagi PAS sendiri kerana pada masa-masa lampau, pemimpin PAS asyik menegaskan bahawa perjuangan parti itu bukan semata-mata untuk mendapat kuasa tetapi untuk menegakkan perjuangan Islam.
Adalah baik apabila PAS sudah mengakui ianya sebuah parti politik juga dan tidak terlalu berbeza sangat dari parti-parti politik yang lain dari segi cita-cita untuk mendapat kuasa pemerintahan.
Matlamatnya untuk menambah kerusi Dewan Rakyat kepada 60 dalam PRU 13 juga membayangkan bahawa PAS bercita-cita pula untuk menjadi komponen dominan dalam Pakatan Rakyat seperti UMNO dalam Barisan Nasional.
Mampukah PAS dengan strategi baru DHPPnya menambah bilangan kerusinya dalam Dewan Rakyat? Prestasi PAS dalam pilihanraya kecil dimana calon PAS bertanding tidak pula sehebat prestasi parti-parti rakannya.
Umpamanya di Manik Urai, calon PAS menang begitu tipis dalam kawasan dan negeri kubunya. Calon PAS juga tewas di Bagan Pinang. Kedua-dua pilihanraya kecil ini selepas pilihanraya kecil di Kuala Trengganu, Permatang Pasir dan Bukit Gantang.
Sokongan kepada calon PAS yang merosot di pilihanraya kecil yang terbaru sekali tidak pula menurunkan keghairahan dalam Muktamar PAS tetapi sebaliknya, membuahkan suatu Pelan Tindakan “Mimpi Soleh” yang sungguh bersemangat.
“Mimpi soleh” ini tentunya mengandaikan Tsunami Politik II semasa PRU 13.
Cita-cita PAS untuk menang 60 kerusi yakni tambahan 37 kerusi adalah terhad kepada Semenanjung Malaysia sedangkan DAP dan PKR berkemampuan untuk menang kerusi-kerusi Dewan Rakyat di Sabah dan Sarawak, iaitu dua negeri dimana PAS tidak pula mempunyai sebarang kekuatan.
Kelemahan PAS ini, kalaulah berlaku Tsunami Politik II, bermakna “mimpi soleh” Hadi Awang agar PAS menjadi komponen dominan dalam Pakatan Rakyat lebih mungkin tinggal sebagai mimpi biasa sahaja.
by: datuk shahrir samad
Tiada ulasan:
Catat Ulasan